TAI CHI
Nazwa Tai Chi Chuan lub w innej transkrypcji* Taijiquan zawiera w sobie słowo chuan lub quan, które oznacza pięść, co w Chinach tradycyjnie wskazuje na sztukę walki. Całość tłumaczy się jako „boks cieni” lub „boks najwyższych szczytów”. Wielu osobom, także ćwiczącym sztuki walki, traktowanie Tai Chi jako sztuki walki wydaje się dziwne. Obserwując ćwiczenia Tai Chi można stwierdzić, że są one bardzo powolne i nie ma w nich nacisku na wykorzystane i rozwój siły fizycznej. A jednak Tai Chi jest nie tylko jedną z chińskich sztuk walki, ale nawet uchodzi za ich „najwyższy szczyt”. Paradoksem jest też fakt, że teoria Tai Chi, której znajomość jest niezbędna do prawidłowego ćwiczenia, jest zbieżna z tradycyjną chińską medycyną, której najbardziej znanym na zachodzie elementem jest akupunktura.
Tai Chi Chuan jest ćwiczeniem całego organizmu, medytacją w ruchu, która korzystnie wpływa na funkcjonowanie całego organizmu – zarówno jego psyche jak i soma. Koordynacja pracy różnych części ciała podczas wykonywania formy Tai Chi, dzięki pełnemu zaangażowaniu świadomości, pozwala na osiągnięcie stanu fizycznego i psychicznego odprężenia.
Trudno jest ćwiczyć poprawnie formę tai chi nie rozumiejąc sensu poszczególnych ruchów. Poznanie zastosowań bojowych tai chi ma ułatwić naukę formy. Bojowy aspekt tai chi przejawia się w całej formie.
POCZĄTKI
Korzenie wszystkich, ćwiczonych współcześnie stylów Tai Chi znajdują się w wiosce rodziny Chen – Chenjiagou w prowincji Henan. Taki wniosek wynika z analizy dostępnych obecnie, najstarszych źródeł pisanych i przekazów rodzinnych. Na temat powstania Tai Chi istnieje kilka teorii, z których najbardziej popularna, związana jest z postacią Chang San Fenga – mnicha taoistycznego z klasztoru Wudan. Należy zaznaczyć, że jest to tradycyjny przekaz, który po raz pierwszy pojawił się w rodzinie Yang.
Więcej…
POCZĄTKI
Korzenie wszystkich, ćwiczonych współcześnie stylów Tai Chi znajdują się w wiosce rodziny Chen – Chenjiagou w prowincji Henan. Taki wniosek wynika z analizy dostępnych obecnie, najstarszych źródeł pisanych i przekazów rodzinnych. Na temat powstania Tai Chi istnieje kilka teorii, z których najbardziej popularna, związana jest z postacią Chang San Fenga – mnicha taoistycznego z klasztoru Wudan. Należy zaznaczyć, że jest to tradycyjny przekaz, który po raz pierwszy pojawił się w rodzinie Yang.
Więcej…
OPOWIEŚĆ O YANG LUCHANIE
Poniższy tekst pochodzi z książki Yang Chengfu – wnuka Yang Luchana, wydanej w latach trzydziestych XX. wieku.
Gdy Yang Luchan nauczał w Pekinie, jego sława sięgała już daleko. Nieustannie przybywali do niego mistrzowie sztuk walki, by się z nim zmierzyć. Pewnego razu, gdy Yang Luchan praktykował medytację spokojnego siedzenia – jing zuo, przybył pewien buddyjski mnich. Yang wyszedł by go powitać. Wysoki i potężnie zbudowany mnich pokłonił się, składając razem dłonie i wyraził swój podziw dla Yanga. Ten skromnie odrzekł, że nie zasługuje na takie pochwały.
Mnich nagle, gwałtownie jak sokół, zaatakował Yanga prostym ciosem. Yang lekko ściągnął klatkę piersiową i prawą dłonią klepnął od dołu pięść mnicha. Mnich, jak porażony, został odrzucony do tyłu. Natychmiast przyjął znów postawę gotowości do walki, ale nie zaatakował. Stał tak przez pewien czas, aż w końcu uspokoił się i powiedział: „Jakiż jestem głupi i nieokrzesany”.
Jesteśmy poznańską szkołą Taijiquan (Tai Chi) – bardzo wyrafinowanej, chińskiej sztuki walki, która popularnie jest utożsamiana z powolnymi ćwiczeniami wykonywanymi dla zdrowia.
To bardzo słuszne skojarzenie, gdyż pierwszym efektem prawidłowej praktyki Tai Chi Chuan jest poprawa zdrowia, samopoczucia, które są punktem wyjścia do rozwoju umiejętności walki. Jakość tych efektów jest bezpośrednio uzależniona od sposobu ćwiczenia Tai Chi Chuan.
