chen tai chi chuan
Tai Chi Chuan rodziny Chen jest uznawany za najstarszy ze współcześnie ćwiczonych stylów Tai Chi. Jakkolwiek co do tego czy Tai Chi jest oryginalnym dziełem rodziny Chen, stworzonym przez Chen Wang Tinga, czy też zostało przekazane Chen Chang Xinowi przez Jiang Fa, istnieją poważne spory.
Zgodnie z przekazem rodziny Chen, który prezentuje mistrz Chen Xiaowang, uznawany za strażnika stylu Chen, Tai Chi Chuan stworzył Chen Wang Ting żyjący w latach 1597-1664. Miał on połączyć ze sobą wiele form różnych szkół w jeden system.
Mistrz Chen Xiaowang jest strażnikiem stylu Chen Taijiquan w 19-tym pokoleniu, synem Chen Zhaoxiu, który był najstarszym synem mistrza Chen Fake.
Mistrz Chen Xiaowang urodził się w roku 1945 w wiosce Chenjiagou w prowincji Henan. Naukę rodzinnej sztuki walki rozpoczął w wieku siedmiu lat. Był uczony przez swojego ojca oraz wujków: Chen Zhaokui a szczególnie przez Chen Zhaopi. Mistrz Chen trzykrotnie zdobywał złote medale w konkurencji Taijiquan w trzech kolejnych Ogólnochińskich Turniejach Wushu w latach 1980 – 1982. Natomiast w 1985 roku zdobył tytuł mistrzowski w kategorii Taijiquan w Pierwszych Międzynarodowych Zawodach Wushu w Xi’an.
FORMY CHEN TAI CHI CHUAN
Styl rodziny Chen z wioski Chenjiagou w prowincji Henan charakteryzuje się połączeniem miękkich, płynnych ruchów z dynamicznymi, eksplozywnymi technikami (fajin, 发劲). Wyróżnia się także spiralną pracą ciała zwaną chansi jin (缠丝劲), czyli „nicią jedwabną”.
Według tradycji rodziny Chen, praktyka taijiquan opiera się na kilku fundamentalnych zasadach:
Rozluźnienie (松, sōng) – ciało musi być rozluźnione, ale nie rozlazłe.
„Najpierw rozluźnij się, potem szukaj jedwabnego nawijania” – Chen Fake.
Spiralny ruch (缠丝劲, chánsī jìn) – energia porusza się po spiralnej ścieżce, co zwiększa siłę i stabilność.
„Bez chansi jin, nie ma Taijiquan” – Chen Xiaowang.
Połączenie miękkiego i twardego (刚柔相济, gāng róu xiāng jì) – styl Chen łączy łagodne ruchy z nagłymi wybuchami siły.
Zachowanie pionowej osi (立身中正, lì shēn zhōng zhèng) – kręgosłup musi być wyprostowany, aby energia mogła swobodnie przepływać.
Oddychanie w harmonii z ruchem (气与力合, qì yǔ lì hé) – oddech powinien być naturalny, ale skoordynowany z wykonywanymi technikami.
Formy w stylu Chen
1. Yilu (一路) – Pierwsza Droga (老架一路, Lǎo Jià Yī Lù)
Jest to podstawowa, długa forma (ok. 75 ruchów), która kładzie nacisk na rozwijanie wewnętrznej siły (neijin) i zrozumienie zasad taiji. Składa się z:
Miękkich, płynnych sekwencji (np. „Biały Żuraw Rozpościera Skrzydła”)
Dynamicznych wybuchów siły (np. „Zastrzał w Uchu Konia”)
Niskich, stabilnych pozycji (np. „Schodzenie w Dół”)
Cel: Wzmacnianie nóg, poprawa koordynacji i nauka właściwego używania energii.
2. Erlu (二路) – Druga Droga (炮捶, Pào Chuí, „Boks armatni”)
Bardziej dynamiczna i bojowa forma, zawierająca liczne skoki, kopnięcia i gwałtowne, eksplozywne uderzenia. Składa się z ok. 43 ruchów.
Cel: Rozwój siły eksplozywnej (fajin) i szybkości.
Ćwiczenia pomocnicze
Zhan Zhuang (站桩) – Stojący Słup
Stojąca medytacja mająca na celu wzmocnienie struktury ciała i gromadzenie qi.
Chansi Gong (缠丝功) – rozwijanie jedwabnego kokonu
Proste ruchy spiralne, które uczą poprawnego przepływu energii.
VIDEO - CHEN TAI CHI CHUAN - FORMY I ĆWICZENIA PODSTAWOWE
forma chen Laojia Yi Lu – Chen Xiaowang
forma chen Laojia Yi Lu (dwa ujęcia) – Chen Xiaowang
forma chen Laojia Erlu – Chen Xiaowang
ćwiczenia podstawowe – zhang zhuan, Chan Si Gong (jedwabnego kokonu) – Chen Xiaowang
zastosowania bojowe chen taiji quan – Chen Xiaowang
zastosowania bojowe chen taiji quan – Chen Xiaowang
Jesteśmy poznańską szkołą Taijiquan (Tai Chi) – bardzo wyrafinowanej, chińskiej sztuki walki, która popularnie jest utożsamiana z powolnymi ćwiczeniami wykonywanymi dla zdrowia.
To bardzo słuszne skojarzenie, gdyż pierwszym efektem prawidłowej praktyki Tai Chi Chuan jest poprawa zdrowia, samopoczucia, które są punktem wyjścia do rozwoju umiejętności walki. Jakość tych efektów jest bezpośrednio uzależniona od sposobu ćwiczenia Tai Chi Chuan.
